ای که دستت می رسد، کاری بکن!

درشرایط فعلی کشور ، متأسفانه آلام ودردهابسیارزیاد هستند. هر زخمی را مرهم بنهیم ، زخمی دیگر سر باز می کند. مشکلات، کمبودها ورنج ها همراه با تبعیض و بی عدالتی آشکار، فسادهای نجومی، رانت های مختلف و متنوع، ازهر سو سرازیر شده اند و در این وانفسا صدای خرد شدن و شکستن استخوان های مردم درلابلای چرخ های بی رحم تورم افسارگسیخته و گرانی لحظه‌ای به گوش می رسد و مردم باز خویشتن داری می‌کنند و به سختی روزگار می‌گذرانند.

تحریم ها برای کاسبان تحریم ها نعمت و برای مردم ایران جز فلاکت، سیه روزی، مصیبت و شرمندگی چیزی به بار نیاورده است! این بغض، سال هاست که درگلوی مردم نجیب و شریف این مملکت گیرکرده است تا لبالب سرریز شدن می رود و باز فرو خورده می‌شود. نمی‌دانیم ازکدام درد گلایه کنیم و از کدام رنج ، بنویسیم؟! آیا گوش شنوایی پیدا می شود؟! به هر حال آنچه شرط بلاغ است به تو می گویم ، خواه از سخنم پند گیر ، خواه ملال…

وقتی بازار و نوسانات شدید قیمت ها، آشوب مرگ آور بازار مسکن، کمبود و یا نبود داروهای اساسی که با سلامت و حیات انسان ها رابطه مستقیم دارد، قبوض عجیب وغریب و غیر شفاف آب، برق، گاز، تلفن و عوارض شهرداری، مالیات، بیمه تامین اجتماعی و… را از نزدیک لمس می‌کنید و هرج و مرج حاکم، بی برنامگی و سیاست های دستوری مقامات رسمی را می‌شنوید، خود حکایت از توهم آشکار و عمق بحران مدیریت دراین کشور صد گنج دارد. این همه در شرایطی به وقوع می‌پیوندد که هنوز برنامه‌ای برای مهار تورم، کنترل و ایجاد بازار سالم و رقابتی، نظارت هدفمند و تسهیل گرا و بهبود شاخص‌ها اندیشیده نشده است. دردناک ترین بخش این قصه ذلت آور ، آن است که نه آمار قابل استنادی ارائه می‌شود و نه راهبردی برای پایان دادن به تورم و دیگر مولفه های قابل بحث که سبد خانوار و معیشت ملت را بهبود ببخشد. هر چه هست تکرار مکررات است که مردم را بی اعتماد تر از گذشته کرده است. شوربختانه تبلیغات وپروپاگاندای رسانه ای «پیشرفت و تحول» هم گوش فلک را کر ساخته‌است!

به راستی «مردم» سرمایه گران‌سنگ و ولی نعمت ما هستند. حق مردم نیست که این‌چنین درمنجلاب مشکلات همه جانبه فرو روند! حق این مردم نیست که سهمشان از ذخایر و معادن و منابع غنی کشور، تنها تحقیر و بی عزتی و سرگردانی و حسرت باشد! مردمی که در مقابل خانواده خود شرمنده اند و به شدت از آینده هراس دارند، باتوجه به جمیع جهات از وضعیت امروز نیز ناراضی هستند و براساس واقعیت های زندگی به سخنان، وعده ها و عملکرد دولتمردان مشکوک و بی اعتماد هستند و نکته قابل اشاره این است که علاوه بر ناراحتی شدید بر این همه گستاخی و بی صداقتی آشکار نیز صبوری می‌کنند. این ها عوامل اصلی ریزش سرمایه‌های اجتماعی ما هستند.

بزرگترین برنامه دلسوزان نظام و همه آنانی که دل در گرو ایرانی آباد و پیشرفته دارند، باید ایجاد حکمرانی مطلوب باشد تا اثربخشی، استفاده عقلانی از منابع، برابری، تفکر و بینش استراتژیک، نگاه کلان و درازمدت، شفافیت، پاسخگویی، مشارکت، اجماع و رویکرد توافق محور، اعتماد ، تزریق امید ، نشاط و خود باوری ، اصلاح اخلاقی فردی و گروهی و افزایش عقلانیت ، خردورزی ، معرفت ، معنویت ، انصاف و شفقت در جامعه نهادینه و تجلی یابد؛ لذا تا دیر نشده است باید کاری کرد!

ای که دستت می رسد ، کاری بکن پیش از آن کزتو نیاید هیچ کار…!

نوشته شده توسط: modir