یادمان روز دانشجو

سالهای دانشجویی من در تب و تاب شورانگیز دولت اول #اصلاحات گذشت. در فضایی سرشار از مولفه های مبتنی بر #گفتماناصلاح طلبی و بر محور #توسعهسیاسی.
فکر دستیابی به یک #جامعه_مدنی، خواب و خوراکمان شده بود و نفس کشیدن در هوای ایرانی که برای همه ایرانیان باشد، آرمانمان.
صحبتها و نوشته های #سیدمحمد_خاتمی را نمی شنیدیم و نمی خواندیم، بلکه لاجرعه سر میکشیدیم به امید آنکه نوشدارویی شود برای همه دردهای بی درمان زمانه ما.
گاه تند می رفتیم، حتی جلوتر از خاتمی و گاه از دست او دادمان به آسمان می رفت چرا که می پنداشتیم آهسته تر از آنچه ما می خواهیم گام بر میدارد.
ذات دانشجو بودن، خود به تنهایی شورانگیز بود و توسعه سیاسی و گفتمان اصلاح طلبی بر آتش این اشتیاق می دمید.
کلاسهای درس دوران ما در دانشگاه، خواه ناخواه به سمت مباحث سیاسی کشیده می شد. مخصوصاً ما که در رشته حقوق درس می خواندیم، سر کلاس دروسی چون حقوق اساسی که به بررسی قانون اساسی می پرداخت و یا آیین دادرسی کیفری و یا جزا و جرم شناسی، داغ و آتشین کار را به مباحثه های سیاسی پر تنش می کشاندیم.
گاهی پیش می آمد که برخی از اساتید که یا حوصله ورود به چنین بحثهای بی پروایی را نداشتند و یا محافظه کار بودند، حتی ما را تهدید به اخراج از کلاس می کردند. آنوقت تازه پرحرارت تر می شدیم و می گفتیم:” عالیست! ما در راه آرمانمان هزینه می دهیم!”
البته بودند اساتیدی که خود، به این مباحث دامن می زدند و شور و حرارت دانشجویی را فزونی می بخشیدند.
آن سالها، چه در دانشگاه و چه در اجتماع، بدون واهمه و بی پروا، بر اصولی که بدان اعتقاد داشتیم و بدان رای داده بودیم و در چارچوب گفتمان اصلاح طلبی، مشی زندگی ما را تشکیل می داد، پای می فشردیم و البته گاه این پافشاریها به تنشها و حواشی و حرص و جوشهایی هم ختم می شد. جوان بودیم و جویای نام و پر احساس و ماجراجوی و آرمانگرا و بلندپرواز و حال و هوای زمانه نیز به ما جسارتی داده بود که چاشنی همه آن مولفه های پیشران ما می شد.
حالا بعد از گذشت بیش از دو دهه از آن سالها، نه از آن شور و حال جوانی خبری هست و نه از آن مولفه هایی که هنوز اندیشیدن بدانها ضربان قلبم را تندتر می کند. جای آن حرارت آتش گون را، مقداری خردورزی همه جانبه نگر و مقداری دیگر، احتیاط دوران میانسالی گرفته اما هرگز جان و جهان ما از اصول انسان ساز آن گفتمان خالی نشده است.
هنوز هم اگر بخواهیم همان دانشجوی پر نشاط آن دوره ایم. البته طبیعی است که گذر زمان درسهای فراوانی به ما داده که آسان آموخته نشده است.
فرارسیدن روز دانشجو، بهانه ای شد برای یادآوری آن روزهای خوش زندگی.
۱۶ آذر، روز بر خاک غلتیدن سه آذر اهورایی و نماد بیداری، آگاهی و تحول خواهی دانشجویان را گرامی می دارم.

یاد آن روزهای سبز و تکرار ناشدنی به خیر باد.

سید حسین پایدار اردکانی
عضو کمیته روابط عمومی و تبلیغات حزب و عضو شورای مرکزی حزب در استان یزد

نوشته شده توسط: modir